Twee jaar geleden verhuisde ik van Groningen naar Amsterdam. Allebei prachtige steden, met inwoners die beiden claimen in de beste stad van Nederland te wonen. Maar Groningers moeten wel beduidend harder knokken om die terechte trots ook hoorbaar te maken voor de rest van Nederland.
Een paar weken geleden ben ik van Groningen naar Amsterdam verhuisd en heb ik afscheid genomen van de gemeenteraad. Verhuiskosten: zo’n 700 euro (ik bewaar de bonnetjes wel), huren in Amsterdam: 1300 euro, het gevoel al het bekende achter mij te laten: geen prijskaartje aan te hangen.
Het is niet altijd leuk om ’s avonds met mij op de bank te zitten. Als een soort Maarten van Rossem lever ik graag kritiek op wat er nu weer voorbij komt. De afgelopen weken had mijn lief, die het leven soms wat lichtvaardiger tegemoet treedt, het dan ook zwaar.
Raadslid zijn is ontzettend leuk. Maar niet altijd. En nu ik toch bezig ben, wil ik ook graag maar bekennen dat ik geen "samenbrenger", "medekantelaar", "beuker", "koorddanser" of "geleider" ben. Dat komt misschien even hard over, maar de werkelijkheid is nu eenmaal soms zo.
Gekke koeien met een onverklaarbaar, apathisch staarsyndroom en drie dertigers die zo druk zijn met zichzelf en hun eigen leven analyseren dat ze er doodongelukkig van worden, dat is waar het verhaal over ging dat ik vorige week las. Nu de gemeenteraad zomerreces heeft is er weer eens tijd om boeken te lezen en dat doe ik dan ook graag.
Tijdens de verkiezingen was ik bij een debat over sport, georganiseerd door de JD, de Jonge Democraten. Vooraf hield de commercieel directeur van FC Groningen een presentatie over hoe het erbij de FC aan toe gaat. Eén van de dingen die hij zei die me het meest is bijgebleven is dat voetbalclubs gemiddeld gezien de plek op lijst halen die correspondeert met de grote van de clubbegroting.
Onlangs werd ik geïnterviewd voor de Nederlandse Vrouwenraad. Het doel is om meer vrouwen te betrekken bij (lokale) politiek. Het percentage vrouwelijke gemeenteraadsleden ligt iets onder de 27 procent. Terwijl juist de gemeenteraad zoveel mogelijk een afspiegeling zou moeten zijn van de inwoners van de gemeente.
Afgelopen zondag was ik op de IMC Weekendschool. Kinderen van ongeveer elf jaar moesten voor deze les zelf een politieke partij oprichten met betrekking op dak- en thuislozen. Eén van de ideeën die geopperd werd was een tentenkamp voor daklozen, maar alleen voor in de winter.
Onlangs was ik op een bijeenkomst van Platform Zelfgroep Groningen om te vertellen over mijn ervaringen als vrouw in de gemeentepolitiek. In de uitnodiging stond het volgende: “in politieke partijen en in de politieke besluitvormingsorganen zijn vrouwen ondervertegenwoordigd.
Twee jaar geleden verhuisde ik van Groningen naar Amsterdam. Allebei prachtige steden, met inwoners die beiden claimen in de beste stad van Nederland te wonen. Maar Groningers moeten wel beduidend harder knokken om die terechte trots ook hoorbaar te maken voor de rest van Nederland.
Een paar weken geleden ben ik van Groningen naar Amsterdam verhuisd en heb ik afscheid genomen van de gemeenteraad. Verhuiskosten: zo’n 700 euro (ik bewaar de bonnetjes wel), huren in Amsterdam: 1300 euro, het gevoel al het bekende achter mij te laten: geen prijskaartje aan te hangen.
Het is niet altijd leuk om ’s avonds met mij op de bank te zitten. Als een soort Maarten van Rossem lever ik graag kritiek op wat er nu weer voorbij komt. De afgelopen weken had mijn lief, die het leven soms wat lichtvaardiger tegemoet treedt, het dan ook zwaar.
Raadslid zijn is ontzettend leuk. Maar niet altijd. En nu ik toch bezig ben, wil ik ook graag maar bekennen dat ik geen "samenbrenger", "medekantelaar", "beuker", "koorddanser" of "geleider" ben. Dat komt misschien even hard over, maar de werkelijkheid is nu eenmaal soms zo.
Gekke koeien met een onverklaarbaar, apathisch staarsyndroom en drie dertigers die zo druk zijn met zichzelf en hun eigen leven analyseren dat ze er doodongelukkig van worden, dat is waar het verhaal over ging dat ik vorige week las. Nu de gemeenteraad zomerreces heeft is er weer eens tijd om boeken te lezen en dat doe ik dan ook graag.
Tijdens de verkiezingen was ik bij een debat over sport, georganiseerd door de JD, de Jonge Democraten. Vooraf hield de commercieel directeur van FC Groningen een presentatie over hoe het erbij de FC aan toe gaat. Eén van de dingen die hij zei die me het meest is bijgebleven is dat voetbalclubs gemiddeld gezien de plek op lijst halen die correspondeert met de grote van de clubbegroting. 
Afgelopen zondag was ik op de IMC Weekendschool. Kinderen van ongeveer elf jaar moesten voor deze les zelf een politieke partij oprichten met betrekking op dak- en thuislozen. Eén van de ideeën die geopperd werd was een tentenkamp voor daklozen, maar alleen voor in de winter.