Groningen

Het is niet altijd leuk om ’s avonds met mij op de bank te zitten. Als een soort Maarten van Rossem lever ik graag kritiek op wat er nu weer voorbij komt. De afgelopen weken had mijn lief, die het leven soms wat lichtvaardiger tegemoet treedt, het dan ook zwaar.

Zo stemde gisternacht de 1e Kamer in met het leenstelsel in het hoger onderwijs. PvdA, GroenLinks, D66 (nota bene de zogenaamde onderwijspartij) en VVD stemden voor het voorstel. Door het leenstelsel wordt ons hoger onderwijs een stuk moeilijker toegankelijk en we storten jongeren ermee in de schulden.

Daarnaast stelde VVD-minister Henk Kamp het gasbesluit maar weer eens uit. Zoals VVD-Kamerlid Leegte in de trein toelichtte volgens een medepassagier: “We blijven op de lijn dat we verband gaswinning en aardbevingen moeten onderzoeken (zodat we proces vertragen en winning hoog blijft).” Daaruit blijkt dat niet veiligheid en leefbaarheid van onze provincie voorop staat maar de belangen van de NAM.

Afgelopen zondag stemde het partijkader van de PvdA in met het afschaffen van de vrije artsenkeuze. Als je geen geld hebt voor een duurdere zorgverzekering heb je in sommige gevallen dan maar te slikken dat de zorgverzekeraar een arts voor je kiest.

Terwijl Groningse PvdA-fractievoorzitter Carine Bloemhoff waarschijnlijk voor dat PvdA-congres de Internationale nog even aan het oefenen was, kwam via Twitter haar jubelbericht naar buiten dat Groningen een Primark krijgt. Goed voor de banen die dat oplevert. Ik vroeg haar of het ook goed is voor de werkgelegenheid elders, gelet op de bizar slechte omstandigheden waarin de kleding wordt geproduceerd. De reactie die volgende was tekenend voor onze politieke tegenstanders: “maar mogen we ook gewoon eens blij zijn om wat meer werk voor stad en ommeland?” Twitterde Carine.

Een Balkenendereflex, die ooit enigszins wanhopig uitriep: “Ik begrijp niet waarom jullie er zo negatief en vervelend over doen. Laten we blij zijn met elkaar. Laten we zeggen: 'Nederland kan het weer!'; die VOC-mentaliteit. Over grenzen heen kijken! Dynamiek! Toch?” Internationale solidariteit staat blijkbaar niet zo hoog op de lokale PvdA-agenda.

De lachebekjes van de VVD vonden ook maar dat we niet zo zuur moesten zijn. Die SP’ers hebben altijd wat te zeiken. Daar komt hun gedegen kritiek op neer.

Dat is een frame die ik dan weer graag van kritiek voorzie: SP’ers zijn zelden zuur. Noem het liever strijdbaar of betrokken bij politieke beslissingen die grote gevolgen hebben voor mensen. Er is alleen al deze weken zoveel gebeurt waar wij boos over worden, waar we ons zorgen over maken en wat we niet zomaar kunnen weglachen. Als je niet kritisch blijft en dat niet openbaar maakt, wat is dan onze rol als politieke partij? Net doen alsof we de nadelen niet zien helpt helemaal niemand. Zuur zou betekenen dat we ons erbij neer zouden leggen maar dat is niet wat we doen. Wij blijven strijdbaar, blijven de wil houden te veranderen waar we het niet mee eens zijn.

Ook de SP is blij met meer werkgelegenheid in de stad. Tegelijkertijd zien we echter bijvoorbeeld in het tv-programma ‘De slag om de klerewereld’ wat de gevolgen daarvan elders in de wereld zijn. Als er weer een fabriek in Bangladesh instort dan kun je krokodillentranen huilen. Als je dit niet aan elkaar verbindt ben je niet lichtvaardig, grappig of “gewoon blij”, je bent vooral een beetje hypocriet.