De gebeten hond?
De gebeten hond?
De afgelopen weken is er veel te doen geweest rond het hondenlosloopverbod in de Hoornse Meerwijk. De media-aandacht richtte zich vooral op de Hoornse Plas. SP-raadslid Marco In ’t Veldt steunt het losloopverbod. Hij wordt hierop fel aangevallen door een groep mensen die zich hondenliefhebbers noemt. Zij menen dat het losloopverbod in delen van de wijk niet zou moeten gelden. Woensdag 10 oktober werden er bij de Hoornse Plas zelfs borden met een dreigende toon opgehangen met daarop een foto van In ’t Veldt als ‘Hondenhater,’ met een oproep met honden door zijn straat te gaan lopen, en een scheldpartij aan het adres van de SP. Via de media gingen veel verhalen de ronde. Wat zijn nu eigenlijk de feiten? Een interview met Marco in ’t Veldt.
Bent u een ‘Hondenhater’?
Nee. De meeste honden zijn lieve leuke dieren zijn en er zijn veel mensen die veel plezier beleven aan hun hond. Daar gaat de hele discussie natuurlijk niet over. Het gaat over mensen die de regels overtreden en hun verantwoordelijkheid niet nemen als er iets misgaat.
Er is sprake van een bijtincident. Wat is er nu eigenlijk gebeurt?
Enige tijd geleden liepen mijn vriendin en ik in de buurt van het Paterswoldse Meer toen er zes honden op ons kwamen afgestormd. Mijn vriendin bleef meteen geschrokken staan maar werd desondanks gebeten. Bloedende tandafdrukken en een grote blauwe plek. Kwaad stapte ik op de eigenaar af. “Hij kon er niets aan doen,” was zijn antwoord. Terwijl hij trachtte iedere verantwoordelijkheid af te schuiven probeerde één van zijn honden ook mij nog te bijten.
Helaas is het gedrag van deze hondenbezitter geen uitzondering. Tussen de hardlopers aan de Hoornse Dijk, bij het speeltoestel aan de Hoornse Plas, op voetbalveldjes en in speeltuintjes, overal in het hele gebied lopen honden los. Hun baasjes hebben ze vaak niet onder controle. Ze doen daar soms niet eens moeite toe. Dit jaar was het al de derde maal dat iemand in mijn huiselijke kring in de buurt van het meer gebeten werd. De vorige keer was het een grote hond die een jongetje van elf te grazen nam toen we met de kano aanlegden. De eigenaar gaf geen krimp, bekommerde zich helemaal niet om het geschrokken en bloedende jongetje, maar liep onverstoorbaar verder, zonder excuses aan te bieden, zonder zijn hond aan te lijnen. Mijn zoon van negen heeft reden om op zijn hoede te zijn met honden. Toen hij twee jaar was heeft een hond hem in zijn gezicht gebeten. Daar heeft hij nog steeds een behoorlijk litteken van. Mijn zoon en zijn vriendjes durven niet meer bij het meer te komen terwijl ze er eerder met veel plezier visjes vingen met een netje, zwommen en kanoden.
Ik besloot dus aangifte te doen. - al was het maar symbolisch. Ik had het kenteken van deze hondenbezitter genoteerd. De agente vertelde mij echter dat aangifte doen onmogelijk was tenzij de hondenbezitter had aangezet tot bijten, wat niet het geval was. Ik vond dat vreemd.
En wat hebt u gedaan toen bleek dat u geen aangifte kon doen?
Tijdens een verjaardagsfeestje kwamen de bijtincidenten ter sprake. Wat bleek? Veel mensen waren de laatste tijd gebeten en mensen verboden zelfs hun kinderen te spelen bij de Hoornse Plas of het haventje. Te gevaarlijk. Niemand deed aangifte, dat kan namelijk niet. (!). Ook deed niemand melding bij de politie, omdat men niet verwachtte dat de politie iets zou doen met klachten. Ik vond een onwenselijke situatie. Daarom heb ik hierover –zonder publiciteit – een aantal vragen gesteld aan de burgemeester. Enige weken later werd ik teruggebeld door de politie. Deze vertelde mij dat ik weliswaar geen aangifte kan doen maar wel een klacht zou kunnen indienen. Bovendien wist men mij te vertellen dat de herdershond die het jongetje had gebeten inmiddels een aanlijn- en muilkorfgebod had. Ook vertelde men mij dat er vanaf nu strenger zou worden gehandhaafd. Ik ben blij dat mijn vraag serieus genomen is.
Maar daarmee was het nog lang niet afgelopen?
Nee. Enige dagen na het antwoord van de politie begonnen in de media verhalen te komen over kwade hondenbezitters. Het waren mensen die de regels overtraden maar zich nu geconfronteerd zagen met een strengere handhaving. Bovendien ging het – naar mij veel later bleek – over nieuwe verbodsbordjes die bij de plas geplaatst waren. Opvallend daarbij was dat alleen dit groepje hondenuitlaters aan het woord werd gelaten, maar geen van de inwoners van de wijk die dagelijks overlast ondervind, niemand van het Meerschap en geen van de politiek verantwoordelijken. Ik heb daarover een bericht naar de krant gestuurd. De journalist die reageerde heb ik in een telefonisch interview verteld dat er een verband tussen mijn vraag aan de burgemeester en de strengere handhaving aan de Hoornse Plas zou kunnen (!) bestaan. Wekenlang kwam er echter geen journalist op het idee om eens te onderzoeken of dit werkelijk zo was. Inmiddels blijkt dat dit niet het geval is. Het Meerschap had de betreffende bordjes al lang klaar en had ze vorig jaar al willen plaatsen.
Ondertussen nam de situatie steeds dreigender vormen aan?
Ja. In de media bleef steeds hetzelfde groepje hondenbezitters aan het woord, en ik vond hun toon niet oplossinggericht. Ik ga ervan uit dat zij niet representatief zijn voor de doorsnee hondenbezitter. Daarnaast ontving ik mailtjes die ik vervelend vond, met een dreigende ondertoon. Ik heb echter ook veel bijval gekregen. Een mevrouw sprak me in de supermarkt aan en vertelde me zo: “Wat dapper dat u dit durft te zeggen! Ik ben hier in de Hoornse Meer komen wonen omdat het een groene wijk is, maar ik durf mijn kinderen niet meer buiten te laten spelen. En ik ben opgehouden met het aanspreken van de hondenbezitters die zich niet aan regels houden, want ‘hun hond poept niet’, en ‘hun hond bijt niet’. En ik dúrf ze ook niet meer aan te spreken, de agressie die je over je heen krijgt!”
Ik begon die mevrouw afgelopen woensdag nog beter te begrijpen. Toen werden er die borden opgehangen met mijn foto en een vervelende tekst eronder. Pure intimidatie. Want waarom spreekt men een individu aan als hij blij zegt te zijn met beleid dat door het Meerschap en de hele politiek wordt neergezet? Gelukkig zijn de borden snel weggehaald door het Meerschap.
Hoe gaat het nu verder?
Dat is altijd de vraag. Voor de SP is het belangrijk dat kinderen veilig en schoon kunnen buitenspelen. Ook vinden wij het belangrijk dat, als er regels zijn, die worden nageleefd. Loslopen alleen waar dat kan, handhaving waar dat moet. Tijdens de afgelopen commissievergadering bleek dat alle politieke partijen voor handhaving van het losloopverbod aan de Hoornse Plas zijn. In de buurt van het Meer bestaat al een hondenlosloopgebied.
Als een burger dat niet voldoende vindt kan hij dat politiek aankaarten en dan valt daar altijd over te praten. Een combinatie van loslopende honden en kinderspeelplekken lijkt mij echter bij voorbaat uitgesloten.
