Groningen

Het is juni – Pride month – dus de regenboogvlaggen wapperen weer. Ook dit jaar kleuren overheden, bedrijven en instellingen hun logo’s in regenboogkleuren om te laten zien: “wij staan voor inclusie.” Maar wat betekent dat eigenlijk echt?

1. Symbool of schijn?

De SP Groningen heeft zich altijd wat terughoudend opgesteld tegenover puur symbolische uitingen rondom thema’s als Pride. Niet omdat we niet zouden erkennen dat er nog altijd discriminatie, uitsluiting en geweld plaatsvindt tegen LHBTI+’ers – integendeel. Maar omdat we geloven dat echte emancipatie niet komt van een regenboog op een bankje, maar van concrete maatregelen: toegankelijke zorg, goede huisvesting, een veilige werkomgeving – voor echt iedereen.

2. Symboliek zonder ruggengraat

De regenboogvlag is voor veel organisaties vooral een marketinginstrument geworden. Kijk naar grote bedrijven die jarenlang hun producten of logo’s met Pride assorteerden – maar zodra het politiek ongemakkelijk werd, draaiden ze om. Bedrijven die in Amerika nu massaal buigen voor de Trump-agenda laten hun regenbooglogo’s ineens vallen als een baksteen. Zo blijkt: als het moeilijk wordt, blijft er van hun ‘inclusie’ weinig over.

3. Verdeel en heers

En daar schuilt een groter gevaar. Want deze oppervlakkige identiteitspolitiek – wie ben jij, wat is je kleur, je geaardheid, je achtergrond – wordt door sommigen bewust ingezet om mensen uit elkaar te spelen. Zolang we met elkaar strijden over vlaggen, hokjes en symboliek, richten we onze pijlen niet op het echte probleem: een systeem waarin winst belangrijker is dan mensen. Zolang we ons niet verenigen op basis van gedeelde belangen – betaalbaar wonen, eerlijk loon, bestaanszekerheid – verandert er niets fundamenteel.

4. Voor een andere solidariteit

De strijd voor gelijkwaardigheid is geen accessoire. Die strijd voeren we juist door iedereen – ongeacht wie je bent of hoe je leeft – mee te nemen in een beweging voor structurele verandering. Niet verdeeld in doelgroepen, maar verbonden als mensen. Niet via regenboogreclames, maar via georganiseerde solidariteit.