Groningen

Welgeteld ben ik nu drie maanden raadslid. Van een stadsbestuur dat 'participatie' en 'betrokkenheid van burgers' hoog in het vaandel heeft staan verwachtte ik bij aanvang een gelijke betrokkenheid naar de burgers toe. Maar al vanaf de eerste week krijg ik bij het bezoeken van bewoners klachten over de manier waarop er door het stadsbestuur met hun betrokkenheid wordt omgegaan.

En zo kom ik als raadslid steeds voor dilemma's te staan die voorkomen hadden kunnen worden, niet door meer betrokkenheid van onze stadjers, maar door meer betrokkenheid van dit bestuur.

Ook afgelopen week weer. Aanleiding was een debat in de gemeenteraad over een nieuw te bouwen wooncomplex aan de Oosterhamrikkade. Aan de ene kant ben ik erg blij met een dergelijk initiatief dat zorgt voor goede jongerenhuisvesting. Als student ken ik de problemen van het tekort aan kwalitatief goede jongerenhuisvesting in Groningen maar al te goed. Maar aan de andere kant zag ik teleurgestelde bewoners, omdat door het college van B&W zelfs niet op de uitnodiging werd ingegaan om langs te komen om hun verhaal te horen. En dat bij een onderwerp waarvan wij allemaal weten dat het soms gevoelig ligt: jongerenhuisvesting.

Je zou van een stadsbestuur een inlevingsvermogen verwachten dat betrokkenheid had getoond. Een dilemma dat volgt uit deze houding van het stadsbestuur naar stadjers toe is dat een mooi initiatief een negatief karakter krijgt omdat betrokken stadjers niet worden gehoord.

Een tweede dilemma is de volgende. De eigen afweging van het college van B&W over een dergelijk besluit wordt niet duidelijk door deze houding. Het bouwen van goede en betaalbare jongerenhuisvesting is nodig, evenals het tegengaan van leegstand. Een particuliere projectontwikkelaar die hierin voorziet heeft daarom een machtspositie, waar hij zich wel degelijk van bewust is. De bewoners die zowel zorgen als suggesties hebben voor het nieuwe gebouw – zij zien graag jongerenhuisvesting maar maken zich zorgen over een zekere balans in de wijk – worden door het stadsbestuur naar de projectontwikkelaar doorgestuurd. En zodra de ontwikkelaar stelt dat ideeën niet kunnen wegens financiële redenen, zegt het stadsbestuur 'ja en amen'.

Het kwalijke is dat het bestuur daarmee slechts meegaat in de belangenafweging van de ontwikkelaar: een belangenafweging die op winst maken is gebaseerd. Niet op een eigen bestuurlijke afweging: die van het algemeen belang, dus ook die van de bewoners en de wijken. Als dit de nieuwe samenwerkingsvorm is met de stad die dit college voor ogen heeft, dan rijst de vraag: wie heeft hier nu werkelijk voor het zeggen? Ik hoop dat het college de volgende keer kan zeggen dat het college, de raad en de stadjers dat zijn.

De SP heeft, evenals de ChristenUnie, het college opgedragen om een brede discussie te organiseren over de toekomst van de gehele Oosterhamrikkade en de nieuwe jongerenhuisvesting daar. Daar moeten uitdrukkelijk de bewoners bij worden betrokken. Als dit stadsbestuur haar taak om stadjers mee te nemen in besluitvorming niet oppakt, zijn woorden als 'participatie' en 'betrokkenheid' slechts holle kreten.