Groningen

Sinds 14 mei heeft de stad een nieuw stadsbestuur. D66, PvdA, Groen Links en de VVD hebben elkaar gevonden in een college programma met de gevleugelde titel: “Voor de verandering”. “Samen-werken wordt het sleutelwoord (….) De aanpak van maatschappelijk-economische vraagstukken gebeurt in gezamenlijkheid, er wordt naar elkaar geluisterd op basis van gelijkwaardigheid” is de kern van die verandering.

Dat zijn mooie woorden. Maar waar halen we het vertrouwen vandaan dat deze woorden in daden worden omgezet? Op 19 maart waren de gemeenteraads-verkiezingen. Laten we eens kijken of de weken tot nu toe vertrouwenwekkend zijn verlopen.

De uitslag van de verkiezingen was helder.

• D66 met 21,1% van de stemmen (9 zetels, vier winst)
• SP met 14,9% (6 zetels, twee winst)
• PvdA 14% (6 zetels, drie verlies)
• Groen Links 9,4% (3 zetels, een verlies)
• VVD 8,7% (3 zetels, drie verlies).

D’66 en SP (grote) winnaars, PvdA, VVD en Groen Links (forse) verliezers.

Dus als je goed luistert naar de kiezers dan is de aanpak helder: de winnaars gaan serieus onderzoeken of met aanvulling van andere partijen een stevig gemeenteprogramma voor de komende vier jaar gemaakt kan worden. Helaas, niets is minder waar.

Na een gesprek van minder dan een uur, waarin nauwelijks gesproken werd over een gezamenlijke inhoud voor de komende vier jaar, besluiten de grote winnaar (D66) en drie forse verliezers (PvdA, GroenLinks, VVD) met elkaar in zee te gaan, met het nieuwe college van Burgemeester en Wethouders als resultaat. Opmerkelijk, temeer als je bedenkt dat de SP in wijken als Vinkhuizen, Paddepoel, Selwerd, Beijum, Lewenborg, Indische Buurt, De Hoogte, Oosterpark, Hoogkerk en Corpus den Hoorn in vele stembureaus meer dan 25% van de stemmen heeft gehaald. Niet toevallig de wijken waar mensen het meest getroffen worden door de gevolgen van dit regeringsbeleid en de economische crisis.

Mensen die zich maken over de toekomst van de zorg, de hoogte van de huren en de werkloosheid. De mensen, die in de SP veel vertrouwen hebben om die toekomst nog een beetje rooskleurig tegemoet te kunnen zien. Zie ook het aantal voorkeurstemmen van onze wethouder Jannie Visscher in het vorige college: meer dan duizend, verreweg de meeste van alle voorkeursstemmen.

Mijn conclusie: het nieuwe college heeft niet goed geluisterd naar de stembusuitslag. Des te kwalijker als je bedenkt dat het vertrouwen in de politiek, de bereidheid om te stemmen toch al niet zo groot is onder de mensen die zich de dupe weten van de bezuinigingspolitiek van Den Haag. Het animo om een volgende keer de gang naar de stembus te maken zal bepaald niet groter worden als de vele SP stemmers zich niet herkennen in het nieuwe stadsbestuur: “Wat is het nut ? Ze doen maar”. Echt, een verkiezingsuitslag serieus nemen is meer dan zeteltjes tellen, want dat is machtspolitiek waarvan wij dachten dat met name D66 wars van is.

In april/mei wordt vervolgens onderhandelt door de vier gedacht coalitiepartijen. In die onderhandelingsweken roept verkeerswethouder Van Keulen (VVD) plompverloren in het Dagblad dat een mogelijk nieuwe Martiniplaza wel gebouwd kan worden in het Stationsgebied. Terwijl bewoners van de Rivierenbuurt, Laanhuizen en Grunobuurt zich zorgen maken over de gevolgen van de aanleg van de Zuidelijke Ringweg, de ondertunneling van het spoor bij de Paterswoldseweg, de vernieuwing van het Herewegviaduct en de herinrichting van het Stationsgebied. Nog even los van de bovenmatige geluidsoverlast vanuit het Stadspark. In zo’n situatie drop je toch niet via de krant het volgende megaproject?

Later weer een bedrijfsongeval in het Dagblad van het Noorden, midden in de onderhandelingen: een interview met wethouder Schroor (D66) waarin hij terugblikt op de tram en zijn nieuwe coalitiegenoten PvdA en GL er bepaald niet goed van af komen. Wel geeft hij terecht hoog op over de samenwerking met de SP in het vorige college. Met name Jannie Visscher krijgt lovende woorden die hij helaas niet vasthoudt in de samenstelling van een nieuw college.

Het negeren van de stembusuitslag met name van de mensen die het zwaar hebben, de luchtballon over een nieuwe Martiniplaza en de manier van omgang in het dagblad interview geeft ons bepaald niet het vertrouwen dat de fraaie woorden in “Voor de verandering” automatisch worden waar gemaakt in daden. De nieuwe coalitie zal nog heel wat te leren hebben voor dat dat luisteren en die gezamenlijkheid in daden zichtbaar wordt.

En daar willen wij het nieuwe college graag bij helpen door de zorgen die mensen hebben in hun bestaan, in hun woonomgeving en hun toekomst luid en duidelijk te verwoorden in de gemeenteraad maar vooral op straat, dichtbij mensen, in de wijken en buurten. In die aanpak was, is en zal de SP sterk zijn.