Afgelopen maand maakte het stadsbestuur haar plannen rond de herinrichting van de binnenstad bekend. In hoofdlijnen ziet het plan er goed uit. Zo komt er voorrang voor voetgangers en fietsers, meer groen binnen de diepenring en meer bewoning.
Dat is de nieuwe zuidelijke ringweg die de komende jaren gebouwd gaat worden. “Weg 700 miljoen” vinden veel bewoners van met name de zuidelijke stadswijken. En daar komt nu als grote ergernis nog eens bij de man van 1,2 miljoen bij.
Lees hier de column van Sandra Beckerman, fractievoorzitter SP Groningen, over het plan van Nationaal Coördinator Groningen Hans Alders, over de macht van de NAM, over gaswinning en over vertrouwen.
Deze column werd gepubliceerd op Joop.nl op 12 november 2015.
Europa staat op het punt een handelsverdrag genaamd TTIP (Transatlantic Trade & Investment Partnerships) met Amerika te sluiten. Het doel van dit verdrag is het wegnemen van handelsbeperkingen. Dit klinkt niet als een groot gevaar. Toch is het verdrag volgens de SP een groot gevaar voor Groningen.
Eind juli is de SP afdeling Groningen een onderzoek onder huurders gestart. In de eerste weken hebben we huis aan huis in Beijum aangebeld bij huurders om over hun woonsituatie in gesprek te gaan. De eerste resultaten zijn verontrustend. De helft van de huurders zijn 35 tot 50 procent of meer van hun inkomen aan huur kwijt.
Op 22 mei deed ik in het Dagblad van het Noorden een oproep aan alle miljonairs in de stad Groningen. Een week later herhaalde ik mijn oproep opOOG TV. Ik riep miljonairs op om met mij in debat te gaan over de ongelijkheid in Nederland en het voorstel van de SP voor een miljonairsbelasting.
Veel (sociale) voorzieningen zijn van onderop bedacht en ontstaan. Soms zonder dat de overheid hieraan te pas komt, soms met (financiële) steun van de overheid. De inzet en betrokkenheid van bewoners hierbij is vaak enorm. Maar hoe kwamen deze voorzieningen van onderop in het verleden tot stand?
Van de afgelopen jaren kan in elk geval één ding worden geleerd: huisjesmelkers hun gang laten gaan en een kamerverhuurbeleid voeren waar grote gapende gaten in zitten, leidt tot problemen in onze buurten. Jongeren die in kamerverhuur-panden wonen en bewoners eromheen zitten met de gebakken peren.
Een paar weken geleden ben ik van Groningen naar Amsterdam verhuisd en heb ik afscheid genomen van de gemeenteraad. Verhuiskosten: zo’n 700 euro (ik bewaar de bonnetjes wel), huren in Amsterdam: 1300 euro, het gevoel al het bekende achter mij te laten: geen prijskaartje aan te hangen.
"Zorgen voor jezelf, geven om een ander en krijgen wat je verdient". Dat was de boodschap van Minister-president Rutte tijdens het tv-debat over de toegenomen ongelijkheid in Nederland. Een mooie oneliner die redelijk klinkt, maar door Rutte een pijnlijke individualistische invulling krijgt die de ongelijkheid vergroot.
Afgelopen maand maakte het stadsbestuur haar plannen rond de herinrichting van de binnenstad bekend. In hoofdlijnen ziet het plan er goed uit. Zo komt er voorrang voor voetgangers en fietsers, meer groen binnen de diepenring en meer bewoning.
Lees hier de column van Sandra Beckerman, fractievoorzitter SP Groningen, over het plan van Nationaal Coördinator Groningen Hans Alders, over de macht van de NAM, over gaswinning en over vertrouwen.
Op 22 mei deed ik in het Dagblad van het Noorden een oproep aan alle miljonairs in de stad Groningen. Een week later herhaalde ik mijn oproep op
Van de afgelopen jaren kan in elk geval één ding worden geleerd: huisjesmelkers hun gang laten gaan en een kamerverhuurbeleid voeren waar grote gapende gaten in zitten, leidt tot problemen in onze buurten. Jongeren die in kamerverhuur-panden wonen en bewoners eromheen zitten met de gebakken peren.
Een paar weken geleden ben ik van Groningen naar Amsterdam verhuisd en heb ik afscheid genomen van de gemeenteraad. Verhuiskosten: zo’n 700 euro (ik bewaar de bonnetjes wel), huren in Amsterdam: 1300 euro, het gevoel al het bekende achter mij te laten: geen prijskaartje aan te hangen.
"Zorgen voor jezelf, geven om een ander en krijgen wat je verdient". Dat was de boodschap van Minister-president Rutte tijdens het tv-debat over de toegenomen ongelijkheid in Nederland. Een mooie oneliner die redelijk klinkt, maar door Rutte een pijnlijke individualistische invulling krijgt die de ongelijkheid vergroot.