Het is niet altijd leuk om ’s avonds met mij op de bank te zitten. Als een soort Maarten van Rossem lever ik graag kritiek op wat er nu weer voorbij komt. De afgelopen weken had mijn lief, die het leven soms wat lichtvaardiger tegemoet treedt, het dan ook zwaar.
Ik word gelukkig niet fysiek bedreigd. Iedere dag leef ik in vrijheid. Soms worden mij beperkingen opgelegd waar ik het niet mee eens ben. Soms pleit ik voor beperkingen van vrijheden van enkelen waardoor anderen meer vrijheden krijgen. Hier zijn mensen het dan niet altijd allemaal met mij over eens.
Mede dankzij de SP-fractie in de Groninger gemeenteraad werd me deze week een mooie dag bezorgd. Dinsdag 9 december was de presentatie van mijn nieuwe boek ‘Het speelveld van de vrijheid’ in Boekhandel Godert Walter in de Ebbingestraat.
Lees hier het opinieartikel 'Baas in eigen buurt' van SP-raadslid Mechteld van Duin, over vastgoedbazen, optoppen en een tijdelijk stop op nieuwe kamerverhuur.
Gepubliceerd in het Dagblad van het Noorden van 11 december 2014.
Raadslid zijn is ontzettend leuk. Maar niet altijd. En nu ik toch bezig ben, wil ik ook graag maar bekennen dat ik geen "samenbrenger", "medekantelaar", "beuker", "koorddanser" of "geleider" ben. Dat komt misschien even hard over, maar de werkelijkheid is nu eenmaal soms zo.
Volgens het Groningse D66-raadslid Wieke Paulusma maakt huishoudelijke hulp mensen inactief. Daarom betoogde ze afgelopen zaterdag in deze krant dat dit niet onder zorg hoort te vallen. Op deze elitaire verdraaiing van de werkelijkheid valt het nodige aan te merken.
Lees hier het opinieartikel 'Het Noorden is niet achterlijk, maar bewust achtergesteld' door lijsttrekker Sandra Beckerman, dat vandaag gepubliceerd is op volkskrant.nl.
Als raadslid kun je je dagen meer dan vullen met het aflopen van gemeenteraadsvergaderingen, commissiebijeenkomsten en werkbezoeken. Helemaal als je de niet aflatende stroom van beleidsnota’s, collegebrieven, begrotingen, jaarverslagen en agenda’s doorworstelt.
Gekke koeien met een onverklaarbaar, apathisch staarsyndroom en drie dertigers die zo druk zijn met zichzelf en hun eigen leven analyseren dat ze er doodongelukkig van worden, dat is waar het verhaal over ging dat ik vorige week las. Nu de gemeenteraad zomerreces heeft is er weer eens tijd om boeken te lezen en dat doe ik dan ook graag.
Welgeteld ben ik nu drie maanden raadslid. Van een stadsbestuur dat 'participatie' en 'betrokkenheid van burgers' hoog in het vaandel heeft staan verwachtte ik bij aanvang een gelijke betrokkenheid naar de burgers toe. Maar al vanaf de eerste week krijg ik bij het bezoeken van bewoners klachten over de manier waarop er door het stadsbestuur met hun betrokkenheid wordt omgegaan.
Het is niet altijd leuk om ’s avonds met mij op de bank te zitten. Als een soort Maarten van Rossem lever ik graag kritiek op wat er nu weer voorbij komt. De afgelopen weken had mijn lief, die het leven soms wat lichtvaardiger tegemoet treedt, het dan ook zwaar.
Ik word gelukkig niet fysiek bedreigd. Iedere dag leef ik in vrijheid. Soms worden mij beperkingen opgelegd waar ik het niet mee eens ben. Soms pleit ik voor beperkingen van vrijheden van enkelen waardoor anderen meer vrijheden krijgen. Hier zijn mensen het dan niet altijd allemaal met mij over eens.
Mede dankzij de SP-fractie in de Groninger gemeenteraad werd me deze week een mooie dag bezorgd. Dinsdag 9 december was de presentatie van mijn nieuwe boek ‘
Lees hier het opinieartikel 'Baas in eigen buurt' van SP-raadslid Mechteld van Duin, over vastgoedbazen, optoppen en een tijdelijk stop op nieuwe kamerverhuur.
Raadslid zijn is ontzettend leuk. Maar niet altijd. En nu ik toch bezig ben, wil ik ook graag maar bekennen dat ik geen "samenbrenger", "medekantelaar", "beuker", "koorddanser" of "geleider" ben. Dat komt misschien even hard over, maar de werkelijkheid is nu eenmaal soms zo.
Volgens het Groningse D66-raadslid Wieke Paulusma maakt huishoudelijke hulp mensen inactief. Daarom betoogde ze afgelopen zaterdag in deze krant dat dit niet onder zorg hoort te vallen. Op deze elitaire verdraaiing van de werkelijkheid valt het nodige aan te merken.
Lees hier het opinieartikel 'Het Noorden is niet achterlijk, maar bewust achtergesteld' door lijsttrekker Sandra Beckerman, dat vandaag gepubliceerd is op 
Als raadslid kun je je dagen meer dan vullen met het aflopen van gemeenteraadsvergaderingen, commissiebijeenkomsten en werkbezoeken. Helemaal als je de niet aflatende stroom van beleidsnota’s, collegebrieven, begrotingen, jaarverslagen en agenda’s doorworstelt.
Gekke koeien met een onverklaarbaar, apathisch staarsyndroom en drie dertigers die zo druk zijn met zichzelf en hun eigen leven analyseren dat ze er doodongelukkig van worden, dat is waar het verhaal over ging dat ik vorige week las. Nu de gemeenteraad zomerreces heeft is er weer eens tijd om boeken te lezen en dat doe ik dan ook graag.
Welgeteld ben ik nu drie maanden raadslid. Van een stadsbestuur dat 'participatie' en 'betrokkenheid van burgers' hoog in het vaandel heeft staan verwachtte ik bij aanvang een gelijke betrokkenheid naar de burgers toe. Maar al vanaf de eerste week krijg ik bij het bezoeken van bewoners klachten over de manier waarop er door het stadsbestuur met hun betrokkenheid wordt omgegaan. 